Warsztat Ryszard Kalinowski - warsztaty tańca współczesnego
Technika ruchu, wypracowana poprzez indywidualne doświadczenie nabyte podczas warsztatów i pracy artystycznej, oparta jest na wykorzystaniu ciężaru ciała, momentu, zawieszeń oraz opozycji w kierunkach i impulsach inicjujących poruszanie się w przestrzeni. Warsztaty składają się z fizycznych ćwiczeń wprowadzających z wykorzystaniem płaszczyzny podłogi, ćwiczeń akcentujących połączenie rytmu oddechu i impulsów ruchowych oraz ćwiczeń opartych na tzw. sekwencyjności ruchu w celu zbudowania „naturalnej” kombinacji tanecznej podlegającej następnie świadomej „obróbce” choreograficznej.
Warsztaty adresowane są do tancerzy i młodych choreografów poszukujących nowych form edukacji i rozwoju artystycznego, a także innych osób zainteresowanych pogłębieniem świadomości ciała, relacjami ciało-przestrzeń i ciało-czas.
Ryszard Kalinowski – pracownik Centrum Kultury w Lublinie (2001), kierownik Lubelskiego Teatru Tańca (2005), choreograf, pedagog, tancerz. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie Wydział Pedagogiki i Psychologii, kierunek pedagogika kulturalnooświatowa, specjalność teatr i taniec (1994). Znajomość języka angielskiego na poziomie zawansowanym (CAE).
Zaangażowany w organizację wydarzeń kulturalnych (m.in. Międzynarodowe Forum Tańca Współczesnego- 20 edycji, Międzynarodowy Dzień Tańca, „Tour d’Europe des Choregraphes” Projekt Leonardo da Vinci (2009- 2011, 2013- 2015). Przy Festiwalu pracuje stale od 2001 r.
Warsztat Iza Szostak
W trakcie zajęć zagłębimy się w szereg zadań, które posłużą nam do znalezienia jakości ruchu dotąd nam nieznanych. Chodzi o element zaskoczenia i świadomego przyswojenia naszego „małego osiągnięcia” na polu pracy z ciałem. Zajęcia będą składały się z części poświęconej improwizacji oraz choreografii (kombinacji). Stawiają na fizykalność i swój własny proces eksploracji ruchu.
Iza Szostak – tancerka, choreografka. Absolwentka Szkoły Baletowej w Warszawie oraz Codarts/Rotterdam Dance Academy w Holandii. Obecnie studentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Polskiego Ministerstwa Kultury, Holenderskiego Corrie Hartong Fonds, międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO, Programu Alternatywnej Akademii Tańca oraz Solo Project Art Stations Foundation. Odbyła staż w Belgii w zespole Jana Fabre/Troubleyn. Współpracowała m.in. z Michaelem Schumacherem, Amy Raymond, Anną Holter, Taldans, Wojtkiem Ziemilskim, Marysią Stokłosą, Edytą Kozak i Kayą Kołodziejczyk. Stworzyła i współtworzyła spektakle, które były wystawiane w Holandii, Turcji, Niemczech, Portugalii, Chinach i Polsce.
Autorka spektakli: “Karmi-go”, “Feedback”, “From culture to nature”, “The glass jar next to the glass jar”, “RE//MIX Merce Cunningham”, “Ciało. Dziecko. Obiekt.”
Współpracuje z artystą wizualnym i eksperymentalnym muzykiem- Kubą Słomkowskim. Współtworzy warszawskie Centrum w Ruchu.
Od paru lat zafascynowana pracą z osobami zawodowo nie związanymi z tańcem. W swojej praktyce powołuje się na ruch autentyczny, choreologie oraz elementy improwizacji Forsythe’a.
Znajduje dużą frajdę w uczeniu tańca i kompozycji ruchu, lubi śpiewać choć uważa, że nie umie. Improwizuje na scenie i w życiu, od lat marzy jej się wypad w Alpy na narty oraz podróż do Nowej Zelandii.
Warsztat Iwona Pasińska - Dialog z ciałem / dialog w ciele
Warsztat poświęcony praktycznemu zastosowaniu podstawowych faktorów ruchu. Zakres materiału obejmować będzie zagadnienia zorganizowane wokół:
-ciało / przestrzeń - centrum / peryferia
-prymarne i złożone organizacje motoryczne
-dynamika ruchu / kształt ruchu
-frazowanie ruchu
-jakości ruchu
-ruch komunikujący / ruch komunikatywny
-struktura / improwizacja
-centrum / wiele centrów
Ćwiczenia warsztatowe mają wspomóc umiejętności zarządzania ciałem i jego ekspresją w różnorodnych porządkach motorycznych. Ich fundament tworzy baza praktycznej zdolności analizy ruchu. Inicjacja ruchu, jego przebieg oraz sposoby transformacji tworzą obszar, który podlega dwojakim perspektywom: ciała własnego oraz ciała drugiego. Świadomość czynników ruchu pozwala na właściwą organizację ćwiczeń motorycznych oraz odpowiednie przygotowanie priorytetów ruchowych zadań. Ciało, jego ciężar, pozycja jego i jego części w przestrzeni w aspektach czasu zawsze buduje ruch bierny lub czynny. Obydwa podlegają elementom różnicującym jego jakości. Ruch można kształtować, ale również on sam może być kształtujący. Ciało świadome wewnętrznych i zewnętrznych przebiegów posiada zdolność kreatywnego wykorzystywania motorocznego potencjału, zarówno własnego jak i ciał innych.
Warsztat przeznaczony dla wszystkich, chcących podwyższyć swoje kompetencje świadomego zarządzania ruchem, mogący wesprzeć każdą technikę i styl.
Iwona Pasińska - teatrolog, doktor nauk humanistycznych, choreograf, absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. F.Parnella oraz Uniwersytetu A.Mickiewicza w Poznaniu (Katedra Dramatu i Teatru), gdzie na studiach doktoranckich kontynuowała badania w obszarze ekspresji ciała w teatrze współczesnym. Swoją karierę tancerki rozpoczynała w Polskim Teatrze Tańca, gdzie przez 10 lat zajmowała stanowisko I solistki. Jako tancerkę dostąpiła zaszczytu przyznania najwyższego odznaczenia przyznawanego tancerzom w Polsce - Medalu im. Leona Wójcikowskiego. W PTT zadebiutowała również jako choreograf - GraI. Czas. Od kilku lat autorskie projekty realizuje w grupie Movements Factory. Stale współpracuje z teatrami dramatycznymi (m.in. Teatr Powszechny w Warszawie, Teatr Ochoty w Wawrszawie, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, Teatr Polski w Bydgoszczy, Teatr Polski w Poznaniu), operowymi (m.in. Teatr Wielki w Poznaniu, Opera Nova w Bydgoszczy, Opera Wrocławska), alternatywnymi (m.in. Studio Teatralne Koło w Wawrszawie). Jako choreograf lub dramaturg ruchu współpracowała mi.in: Igorem Gorzkowskim, Marcinem Liberem, Piotrem Kruszczyńskiem, Natalią Babińską, Claudią Castellucci, Andrzejem Dziukiem). Bada ruch w przestrzeniach wszelkiego rodzaju widowisk. Przez lata była tancerką Polskiego Teatru Tańca Ewy Wycichowskiej (I solistka w latach 1997-2008). Tam też debiutowała jako choreograf. Przygoda z twórczym procesem stała się wkrótce ważniejsza niż odtwórcza praca tancerza. Ukierunkowała jej drogę do poznania materii tańca i ruchu we wszelkich aktach performatywnych.
Warsztat Mikołaj Mikołajczyk
Warsztaty improwizowane z mm
Mikołaj Mikołajczyk – tancerz, choreograf, reżyser. Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu, studiował na UAM socjologię i historię sztuki, pracował w wielu polskich i zagranicznych teatrach m.in. Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, Polskim Teatrze Tańca (Ewy Wycichowskiej), Teatrze Wielkim w Poznaniu, Badisches Staatstheater w Karlsruhe. Współpracował w wieloma artystami, realizując się jako twórca spektakli baletowych i dramatycznych. Od lat zajmuje się również realizacją autorskich koncepcji. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje monodram Tryptyk składający się z trzech pełnospektaklowych części – Waiting, Z Tobą chcę oglądać świat, Palisir’Damour. Często pracuje jako choreograf w teatrach dramatycznych i operowych, współpracując z czołowymi polskimi reżyserami (m.in.: Maja Kleczewska, Krzysztof Warlikowski, Piotr Kruszczyński, Małgorzata Dziewulska, Grzegorz Jarzyna). W 2012 przygotował re//mix poświęcony Henrykowi Tomaszewskiemu. Z Mistrzem Drzewieckim spotkał się w latach dziewięćdziesiątych na deskach Poznańskiej Opery.
Warsztat Małgorzata Haduch - Lekcja techniki Flying Low wg zasada Davida Zambrano
„Flying Low&Passing Through” (Latanie Nisko&Przechodzenie Przez...) rozpoznawalne są w świecie tańca współczesnego jako unikalny styl oraz sposób tworzenia choreografii wymyślony i rozwinięty w ostatnich 25 latach przez znakomitego choreografa Davida Zambrano (Wenezuela/Holandia). Jego filozofia ruchu wpływa także na postawę życiową oraz refleksję nad jednostką we współczesnym świecie. Podstawy ruchu Zambrano to praktyka umiejętności przystosowania się w każdej sytuacji i spontaniczne wykorzystanie doświadczenia życiowego w każdym momencie.
„Flying Low&Passing Through” to proces poszukiwania spirali, w ciele i w przestrzeni. Wykorzystuje intensywną pracę “wchodzenia i wychodzenia z ziemi”, studiując związek tancerza z podłogą skupiając się na pracy i sile stóp; inne podstawowe elementy praktyki Flying Low to traktowanie ciała i przestrzeni jako nierozerwalnej całości, świadome zbieranie i wysyłanie energii, używanie głosu do komenderowania swojego ciała i energii. Lekcja jest wymagająca, pełna ryzyka i radości.
Przekazując dalej wiedzę i praktykę „Flying Low&Passing Through” Malgorzata Haduch skupia się na zagadnieniu muzykalności ciała oraz wykorzystuje free jazzową i swobodnie improwizowaną muzykę do zgłębiania tego języka ruchu.
VIDEO Z 50 DAYS COSTA RICA O TEJ TECHNICE
Małgorzata Haduch - tancerka/choreograf absolwentka School for New Dance Development w Amsterdamie (2004), związana jest z holenderską i polską sceną free jazzową, współpracowała w ostatniej dekadzie z takimi znakomitymi muzykami jak Ab Baars, Wilbert de Joode, Michael Zerang, Andy Moor i inni. Od w 2006 roku Małgorzata prowadzi grupę Unfnished Company, która skupia międzynarodowych artystów z różnych dziedzin sztuki (taniec współczesny, muzyka, video-art, fotografia). Haduch wyreżyserowała kilkanaście spektakli, a od 2012 roku realizuje swoje programy autorskie Free The Dance oraz Filmowe Wtorki o Improwizacji. Współpracowała z choreografem Davidem Zambrano przy realizacji „Soul Project/PL” oraz jako jedyna Polka uczestniczyła w jego urodzinowym projekcie znanym jako „50 Days Costa Rica” (Kostaryka 2010). Ponadto pracowała także z choreografami Katie Duck i Gabrielą Maiorino, a w teatrze z reżyserami Dariuszem Starczewskim, Pawłem Piterą i Roberto Palza. Małgorzata była stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz kilkakrotnie została nagrodzona dofinansowaniem z Instytutu Adama Mickiewicza - Program Kultura Polska Na Świecie. Uczy techniki Flying Low i improwizacji wg zasad Passing Through. www.freethedance.blogspot.com
Warsztat Olga Skvortsova
Warsztat rozpoczniemy pracą połączoną z nabywaniem świadomości ciężaru naszej miednicy. Praca ta, polegać będzie na miękkim ruchu, przechodzącym aż do bioder. Zwrócimy też uwagę, jak pozostała część ciała reaguje na ten proces. Skupimy się na oddechu i plastycznej strefie naszego ciała, znajdującej się pomiędzy żebrami, a miednicą, czyli naszym centrum. W oparciu o uzyskane uczucie miękkości i świadomą pracę ciała zaczniemy kolejne ćwiczenia. Będą polegały na bazie schematu ruchowego, który głównie skupiać się będzie na ruchu z wykorzystaniem podłogi. Stopniowo będziemy zmieniać intensywność tego schematu. Kolejnym etapem naszej lekcji jest organizowanie naszego ciała w przestrzeni. Stworzymy pewną strukturę, z której będziemy „uciekać” oraz zwiększać dynamikę ruchu, nie tracąc przy tym swobodnego przepływu. Każdy z uczestników będzie mógł indywidualnie bawić się rytmem, czasem i przestrzenią stworzonego wcześniej schematu ruchowego. Na tym etapie pracy, ciało podejmuje decyzje i staje się przedmiotem obserwacji. Na zakończenie zajęć zatańczymy schemat bazujący na uzyskanych doświadczeniach, próbując przy tym wykorzystać całą przestrzeń, w której się znajdujemy.
Olga Skvortsova - aktorka, choreografka, tancerka, performerka i nauczycielka. Absolwentka Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuki, wydziału teatralnego. Pracowała, w charakterze aktorki i choreografa w wielu teatrach na terenie całej Białorusi, m.in. w Mińsku. Obecnie pracuje jako aktorka w Białoruskim Państwowym Teatrze Dramatycznym. Ponadto, jest współzałożycielką The Theatre of Modern Choreography D.o.z.sk.i, który wielokrotnie prezentował się na międzynarodowych festiwalach tj: IFMC (Białoruś), Zawirowania (Warszawa/Polska), Tsekh (Moskwa/Rosja), Złota Maska (Moskwa/Rosja), Contemporary Dance Fair (Dusseldorf/Niemcy). Olga jest również uczestniczką międzynarodowego projektu berlińsko-mińskiego, którego choreografem jest Olga Kostel. Założycielka i choreograf SKVO’S Dance Company.
Warsztat Santiago Bello - technika taneczna stosowana w tańcu neoklasycznym
Lekcja będzie podzielona na trzy części. Pierwsza część to praca nad techniką w oparciu o ćwiczenia z zakresu „barre au sol”. Tancerze dokonują przy tym samoobserwacji ciała w celu nabrania świadomości podstawowych zasad techniki tańca klasycznego. Druga część lekcji będzie polegała na świadomej pracy naszego ciała w tańcu. W ostatniej części lekcji skupimy się nad pracą w oparciu o repertuar neoklasyczny.
Santiago Bello - rozpoczął naukę baletu pod okiem Lenity Lindell, głównej tancerki Baletu Narodowego Finlandii. Następnie otrzymał stypendium na dalszą naukę w Centrum Choreograficznym na Teneryfie i dołączył do Ballets de Tenerife. Zdobył pierwsze miejsce w konkursie w balecie klasycznym i drugie w konkursie "Perspektywy Młodych" (Arona, Teneryfa). Później przeniósł się do Las Palmas de Gran Canaria, gdzie uczył się od: Elisabeth Lopez (Compañia Nacional do Bailado, Portugalia), Maria Eulate (Carmen Roche), Anatol Janowsky i Carmen Robles (Centrum Choreograficzne Las Palmas de Gran Canaria). Uzyskał szkolenie i zdał egzaminy z baletu klasycznego w National Assocation of Teachers of Dancing oraz w Konserwatorium Tańca Maria de Avila w Madrycie.
Propozycja silnie zakorzeniona jest w tradycji teatralnej. Taniec jest najpełniejszym i najbardziej skutecznym treningiem w przygotowaniu ciała aktora do podjęcia zadań scenicznych. W proponowanej technice ten sam impuls inicjuje taniec, jak i wszelkie formy pracy z głosem. Organiczność ruchu w tańcu nie tworzy barier pomiędzy dialogiem scenicznym, a tworzeniem abstrakcyjnych form.
Prowadzony warsztat, w dużej mierze skoncentrowany jest na skodyfikowanej lekcji tańca współczesnego. Praca polega na przygotowaniu tancerza tak, aby jego świadomość ciała, świadomość rytmu i ekonomii tańca pozwalały mu efektywnie i swobodnie uczestniczyć w procesie twórczym (przedstawienie teatralne, choreografia).
Stosowana metoda pracy, czy też system, w ramach którego porusza się i który proponuje Leszek Bzdyl to:
- konsekwentny balans pomiędzy napięciem i rozluźnieniem,
- integracja-koordynacja ruchu i oddychania,
- badanie anatomicznych zależności aparatu ruchu
- świadome korzystanie z potencjału możliwości, jakimi dysponujemy w tańcu,
Nawiązywanie relacji tańczącego ciała z przestrzenią sceny, dialog z partnerem i wszystkie kolejne stadia uruchamiania zdarzenia teatralnego są już tylko efektem rozpoznania wymienionych wcześniej elementów systemu.